ioodoosh یودوش: 04/01/2004

4/28/2004

چرا دشوارترین کار این است که پرنده ای را متقاعد کنی، آزاد است؟؟؟
"جاناتان مرغ دریایی"
-azin-

4/23/2004

aazadi@gmail.com
:) من gmail گرفتم
-azin-

:) من gmail گرفتم

4/17/2004

ياغی

بر لبانم غنچه لبخند پژمردست

نغمه ام دلگیر و افسده است
نه سرودی،نه سروری
نه هماوازی نه شوری
زندگی گویی ز دنیا رخت بر بسته است
یا که خاک مرده را روی شهر پاشیده است
این چه ایینی؟ چه قانونی؟ چه تدبیری است؟
من از این ارامش سنگین و صامت عاصیم دیگر
من از اهنگ یکسان و مکرر عاصیم دیگر

من سرودی تازه می خواهم
جنبشی،شوری،نشانی،نغمه یی،فریاد های تازه می جویممن بهر ائین و مسلک کو ،کسی را از تلاشش باز دارد یاغیم دیگر
من ترا در سینه ی امید دیرینسال خواهم کشت
من امید تازه می خواهم
افتخاری اسمانگیر و بلند اوازه می خواهم

من هرگز سر به تسلیم خدایان هم نخواهم داد
گردن من زیر بار کهکشان هم خم نمی گردد
زندگی یعنی تکاپو
زندگی یعنی هیاهو

زندگی یعنی شب نو ، روز نو، اندیشه ی نو
زندگی یعنی غم نو ،حسرت نو،پیشه ی نو
زندگی بایست سرشار از تکان و تازگی باشد
زندگی بایست در پیچ و خم راهش زالوان حوادث رنگ بپزیرند
زندگی بایست یکدم ((یک نفس حتی ))
ز جنبش وا نماند
گر چه این جنبش برای مقصدی بیهوده باشد

من تن تازه لب تازه شراب تازهعشق تازه می خواهم
قلب من با هر تپش یک ارمان تازه می خواهد
سینه ام با هر نفس یک شوق یا یک درد بی اندازه می خواهد
من زبانم لال- حتی یک خدا را سجده کردن ،قرن ها او را پرستیدن نمی خواهم

من خدای تازه می خواهم
گر چه عذاب اتش ظلمش بسوزاند سرا سر ملک هستی را
گر چه او رونق دهد ائین مطرود و حرام می پرستی را
من بناموس قرون بردگی ها یاغیم دیگر
یاغیم من ، یاغیم من ،گو بگیرندم،بسوزندم
گو بدار ارزوهایم بیاویزند
گو بسنگ ناحق تکفیر
استخوان شعر عصیان قرونم را فرو کوبند
من از این پس یاغیم دیگر
من یاغیم دیگر.

دکترهوشنگ شفا
-azin-

4/08/2004

بازم كوتاه و شيرين
1. يك مهندس خوب مهندسيه كه اگه يك پروژه رو بايد تو 10 روز تموم كنه نه روز فكر مي كنه كه چه جوري اونو يك روزه تموم كنه!!

2. abcdefghttp://www.ioodoosh.blogspot.com

3.همه ي آدم ها با هم برابرند اما:
پولدارها محترم ترند
دخترها پر طرفدارترند
خانم ها مقدم ترند
سياه ها بد بخت ترند
و سفيدها برترند

البته تبعيضي نيست چون همه با هم برابرند و بعضي برابرترند!

4.و اما يك جك!!!
از يك فرد امريكايي مي پرسند نظرت درباره ى كمبود غذا چيه ؟ جواب ميده كمبود؟
از يك فرد افريقايي مي پرسند نظرت درباره ى كمبود غذا چيه ؟ جواب ميده غذا؟
از يك فرد ايراني مي پرسند نظرت درباره ى كمبود غذا چيه ؟ جواب ميده نظر؟

5. 20 سوالي:
_ جانداره؟
_ نه!
_ تو خونه پيدا ميشه؟
_ آره معمولا
_ سياهه؟
_ نه سفيده!
_ تو جيب جا ميشه؟
_ آره فقط جيبت ماستي ميشه!

همين
_شيرين_

4/06/2004

sooreye adam(remix)
va hamana gav ra afaridim ta ensan hichvaght ehsas nakonad kheili nafahm ast.
va olagh ra afaridim ta khoshhal bashad k az ensan khartar ham hast.
va moosh ra ta fekr nakonad kheili tarsoost.
va meimoon ra ta hichvaght ehsas nakonad faghat oost k bidalil mikhandad.
va hamana ensan ra afaridim va b oon aghl dadim va dastoor dadim bravad adam shavad.
va 2000sal fekr kard va adam nashod
va fereshtegan gozaresh dadand k az gav nafahmtar az olagh khartar va az moosh tarsootar ast
va baad az hame meimoonha motmaen shodand k bidalil nemikhandand
va khodavand danast va zendegi zibast va shoma nemidanid
va khodavand tavanastva hamana shoma ra afaridim chon zooreman miresad.
ei kasani k iman avardeid enghadr zoor nazanid k zooretan nemiresad
va in hamin hast k hast agar nemikhahid beravid bemirid
va agar mikhahid pas digar negh nazanid
va enghadr fekr nakonid
karetan ra bekonid va ba khodetan hal konid shayad k rastegar shavid

"vala ma didim inja hamchin shoolooghpooloogh shode ma ham arze adabi kardim"
-->Bahar<--

4/05/2004

تمروز شنيدم كه روانشناس ها مي تونن با مطالعه در مورد اتاق و محل زندگي يك فرد تا حد زيادي شخصيت اونو بشناسند.
خب ظاهرا چيز عجيبي نيست چون اونا بايد بتونن همچين كاري رو بكنن... ولي من يك كم فكر كردم و ديدم اگه يك روانشناس بياد تو اتاق من چي فكر مي كنه؟؟
اولين چيزي كه نظرشو جلب مي كنه يك گلدون گنده است كه بغل پنجره گذاشته شده و گلش (كه البته اگه بشه بهش گفت گل) تا سقف رفته و نصف اتاق رو گرفته (خب تكليف نصف اتاق كه مشخص شد!)
نكته ي جالب ديگه ي اتاق ديواراشه! يعني ديوارش كه خيلي ديده نميشه ... منظور همون شونصد تا پوستر شجريان (و بعضا خواننده هاي ديگه) است كه همه ي اتاق رو پوشونده!!
يك چيز ديگه هم تو اتاق من هست كه هميشه نيست!
يعني اگه بگن قراره يك روانشناس بياد نيست و لي معمولا هست (احتمالا تو اتاق شما هم هست!) اونم يك گوله لباسه كه از در و ديوار آويزونه و يك دنيا كاغذ باطله كه كف زمين پهنه (اخه كي تو اين دنيا كاغذ باطله رو تو سطل آشغال ميندازه؟) و البته تپه هاي متاب... مجموعه هايي متشكل از چند كتاب و دفتر كه مربوط به برنامه ى درسي اون روزه!!! همين
خب حالا به نظر شما من چه جور آدمي هستم؟؟
_شيرين_

4/04/2004

يك بار جستي اي ملخ، دو بار جستي اي ملخ، بار سوم چوب است و فلك

كسي كه چند بار كارهاي خطرناك كرده باشد و به تصادف از كيفر نجات يافته باشد و به همين سبب شيرك شده با گستاخي بخواهد باز هم به چنان كارها دست بزند به او گويند: يك بار جستي اي ملخ، دو بار جستي اي ملخ، بار سوم چوب است و فلك.

در عهد پادشاهي روزي يك زن به حمام رفت، اتفاقاً زن رمال‌باشي پادشاه در حمام بود و آن زن آمد و رختش را پهلوي رخت او بيرون آورد و وارد حمام شد. زن رمال شاه از حمام بيرون آمد و گفت: «اين رخت كيست؟» گفتند: «اين رخت فلان زن است». گفت: «بريزيد توي آب» رخت آن زن بيچاره را به دستور زن رمال به آب ريختند. چون آن زن از حمام بيرون آمد و ديد دلش سوخت و كينه آن زن را به دل گرفت و هر طور بود به خانه برگشت. شب شد. شوهرش به خانه آمد زن به او گفت: «از فردا سر كار نرو!» شوهرش گفت: «چرا؟» گفت: «ميگم نرو» گفت: «پس چكار كنم؟» زن گفت: «فردا يك كتاب رمالي مي‌گيري و فال‌بين و رمل‌تران ميشي». شوهر گفت: «چرا؟» گفت: «ميخوام شوورم رمل‌تران باشه» خب پافشاري زن بود و دليل و برهان نمي‌خواست گفت: «باشه فردا صبح ميرم و رمالي بلد ميشم» اما كجا به سر كار مي‌رفت؟ ريشخند زنش مي‌كرد و او هيچ از رمل‌تراني نمي‌دانست و نمي‌آموخت.

اتفاقاً در آن روزها يك شب خزانه و اموال شاه را دزديدند. شاه به رمالش رجوع كرد و گفت: «خب بايد رمل بتراني و بگي كه اونا كجا هستند و كي‌ها هستند؟» رمال گفت: «كي‌ها؟» شاه گفت: «آن دزدها». هرچه رمل انداخت و به اين گوشه و آن گوشه دنيا چيزي دستگيرش نشد، عاقبت گفت: «قبله عالم به سلامت باد چيزي به نظرم نمياد!» شاه بسيار خلقش تنگ شد. رمال گفت: «سرور من خداوند وجود شما رو حفظ كنه غمين مباشيد، شما مي‌تونين از رمال‌هاي شهر كمك بگيرين».

شاه همين كار را كرد و رمال‌هاي شهر را به حضور پذيرفت، آن زن هم شوهرش را وادار كرد برود. شوهر گفت: «اي زن من چيزي بلد نيستم». گفت: «ايني كه بلدي بگو». شوهر آن زن هم رفت پيش شاه، هيچكدام از رمال‌ها نتوانستند كاري از پيش بردارند. اما چون نوبت شوهر آن زن رسيد گفت: «فدايت شوم چهل روز مهلت ميخوام» شاه گفت: «باشد».

آن مرد به خانه برگشت و گفت: «اي زن تو اين خاك را بر سر من كردي در اين چهل روزي كه مهلت گرفته‌ام اگر دزدها را پيدا نكنم مجازات خواهم شد». زن گفت: «غصه نخور خدا بزرگه» چون كه خودش او را وادار كرده بود دلداريش مي‌داد. شوهر به زن گفت: «خب حالا چطور حساب اين چهل روز را نگه داريم؟» زن گفت: «چهل تا خرما مي‌خريم و در خمبه‌اي مي‌‌گذاريم، هر شب يكي از آنها را مي‌خوريم وقتي كه نزديك باشد چهل روز تمام شود برمي‌داريم و فرار مي‌كنيم». از قضا دزدها هم چهل تن بودند. كه را بخت و كه را اقبال؟... حالا خودمانيم خوبست بخت هم كه مي‌آيد اين‌جوري بيايد.

باري چهل تا دانه خرما خريدند و در يك خمبه گذاردند. شب اول شوهر گفت: «اي زن يكي از خرماها را بردار و بيا كه تو اين آب را دستم كردي». از آن طرف دزدها مي‌توانستند كه كار به چه كسي واگذار شده رئيس‌شان به پشت بام اتاق او آمد و از سوراخ سقف اتاق ناظر كارهاي او بود و به حرف‌هاشان گوش مي‌داد. چون زن يكي از خرماها را آورد اتفاقاً از خرماي ديگر بزرگتر بود شوهر به زنش گفت: «زن! جاش را نگاه دار كه يكي ازجمله چهل تا آمده، يكي از گنده‌هاش هم هست!» مقصود شوهر خرما بود. اما دل رئيس دزدها در آن بالا به لرزه افتاد، گفت: «اي واي بر حال ما چكار كنيم؟» آن شب گذشت، شب ديگر شوهر به خانه آمد، از آن طرف هم رئيس دزدها يكي از دزدها را همراه آورد تا او هم اين عجايب را بشنود. زن رمال خرماي ديگري آورد. رمال گفت: «اي زن بدان حالا ازجمله چهل تا دوتاش آمده است!» دزدها مخ ‌شان داغ شد. شب سوم رئيس همه دزدها را خبر كرد كه اين منظره را ببيند. سه‌ تاي آنها دم سوراخ گوش دادند. توي اتاق رمال به زنش گفت: «بردار و بيا كه حالا ديگر خيلي شدند، يعني سه تا شدند و ما نزديك شديم!!» دزدها از تعجب دهانشان باز ماند. پس از شور و مشورت از پشت‌بام پايين آمدند و با احترام وارد اتاق شدند و گفتند: «اي آقا! خواهش داريم...» رمال گفت: «چه خبر است؟» گفتند: «دست ما به دامن تو، اي رمال راست مي‌گويي، ما اموال شاه را دزديده‌ايم، بيا همه را به تو تحويل مي‌دهيم، شتر ديدي نديدي، ما را لو نده، در فلان قبرستان و در فلان سردابه زيرزمين است برو بردار و تحويل شاه بده، پيش شاه از ما صحبت نكن، بگو خودت رمل انداختي و پيدا كردي!» رمال از شادي روي پا بند نبود، شبانه به نزد شاه رفت و گفت: «شاها اموال را پيدا كردم» شاه هم خوشحال شد و همان شب اموال را از محل مذكور بيرون آوردند و به قصر بردند.

رمال هم شد يكي از نزديكان و خاصان شاه، روزي زن رمال تازه شاه به حمام رفت از قضا زن رمال قديمي هم به حمام آمد تا وارد حمام شد، آن زن از حمام بيرون آمد و گفت: «اين رخت كيست؟» گفتند: «از زن رمال قديمي شاه» گفت: «بريزيد در آب» لباس آن زن را در آب ريختند، زن رمال تازه به خانه آمد و به شوهر گفت: «ديگر براي من بس است، من به مراد مطلوب خودم رسيدم. فردا ديگر به نزد شاه نرو و دنبال كار قديميت برو» شوهر گفت: «زن! نمي‌شود» زن گفت: «من راه يادت مي‌دهم فردا صبح وقتي شاه بر تخت نشست و ترا به حضور پذيرفت تو نزد او برو و جيقه او را از سرش بردار و به زمين بزن. او به غلامان خواهد گفت بگيريد اين ديوانه را و بيرونش كنيد و تو از آنجا راحت خواهي شد» فرداي آن روز همين كار را كرد تا جيقه شاه را از سرش برداشت و به زمين زد عقرب سياهي از توي جيقه درآمد. شاه از ديدن اين وضع خيلي شاد شد و رمال‌باشي را احترام زيادي كرد. رمال شب آمد به خانه و ماجرا را براي زنش گفت. زن گفت: حوله بر خود پيچيد و خواست بخوابد تو برو يك پاي او را تنگ بگير و از تخت‌گاه حمام به پائينش بكش او روي زمين خواهد افتاد و به غلامان خواهد گفت بگيريد اين ديوانه را و برانيد آن وقت تو راحت مي‌شوي». رمال‌باشي هم همين كار را كرد و درست همان موقع كه پاي شاه را زير در كشيد سقف همان جا فرو ريخت و همه تعجب كردند كه چنين پيش‌بيني كرده بود شاه او را خلعت فراواني داد، رمال هر روز از روز پيش به شاه نزديكتر مي‌شد. زن از چاره‌ جويي تنگ آمد. ديگر چيزي نمي‌گفت چون طالع از پي طالع مي‌آمد اما رمال غصه مي‌خورد كه وقتي كار به او رجوع كنند او از عهده‌اش برنيايد. آخر يك روز شاه او را با عده‌اي از خاصان به شكار دعوت كرد به شكار رفتند. وقتي آهويي را دنبال مي‌كردند ناگهان ملخي بزرگ بر زين اسب شاه نشست شاه بي‌آنكه كسي ا همراهانش متوجه شوند او را گرفت و مشتش را به هوا برد و گفت: «هاي كي مي‌تواند بگويد در مشت من چيست؟» هيچكس چيزي نگفت به رمال خود گفت: «دوست من اي كسي كه خدا ترا براي من فرستاد تا مرا از پيش‌آمدها مطلع كني در دستم چيست؟» رمال زرد شد، سرخ شد كاري از دستش ساخته نبود اين ضرب‌المثل را به زبان آورد كه يك بار جستي اي ملخ دو بار جستي اي ملخ بار سوم چوب است و فلك، مقصود رمال حادثه دزدها و حادثه جيثه و حمام بود كه يعني من از همه آنها جستم حالا چكنم؟ چوب است و فلك، شاه ملخ را به هوا پرتاب كرد و گفت: «بارك‌الله! مرحبا! تو رمال درجه يك دنيا هستي!»

4/02/2004

كوتاه و شيرين:

_ اين كه يك خر تو رو بوس كنه چيز بدي نيست ولي اينكه يك بوس تو رو خر كنه چيز بديه!!!

_ يه مرد مثل يه دوچرخه است اگه جلو نره حتماً زمين مي خوره!

_ آدماي دنيا دو دسته اند اونايي كه اعتقاد دارن آدماي دنيا دو دسته اند و اونايي كه اعتقاد ندارن!!!

_آموزش لهجه ي اصفهاني!!!

ioodoosh یودوش